przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości

Rozdział 30. Przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości

Kodeks karny. Część szczególna.

Art. 232 Usiłowanie groźbą lub przemocą wpłynięcia na sąd
Art. 233 Zeznawanie nieprawdy lub zatajanie prawdy
Art. 234 Fałszywe oskarżenie
Art. 235 Tworzenie fałszywych dowodów
Art. 236 Zatajenie dowodów niewinności
Art. 237 Nadzwyczajne złagodzenie kary przy zeznawaniu nieprawdy lub zatajaniu prawdy
Art. 238 Fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa
Art. 239 Pomaganie sprawcy przestępstwa
Art. 240 Niezawiadomienie o popełnionym lub przygotowywanym przestępstwie
Art. 241 Rozpowszechnianie wiadomości z postępowania przygotowawczego
Art. 242 Ucieczka z więzienia
Art. 243 Pomoc w ucieczce z więzienia
Art. 244 Niestosowanie się do zakazów i ograniczeń orzeczonych przez sąd
Art. 245 Usiłowanie groźbą lub przemocą wpłyniecia na świadka
Art. 246 Zastosowanie groźby lub przemocy przez funkcjonariusza publicznego
Art. 247 Znęcanie fizyczne lub psychiczne nad prawnie pozbawionym wolności
Art. 247a Postępowanie przed międzynarodowym trybunałem karnym

więcej

Art. 232. Usiłowanie groźbą lub przemocą wpłynięcia na sąd

Art. 232. 

§ 1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe sądu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Tej samej karze podlega sprawca przestępstwa określonego w § 1, popełnionego na szkodę międzynarodowego trybunału karnego lub jego organu działającego na podstawie umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo powołanego przez organizację międzynarodową ukonstytuowaną umową ratyfikowaną przez Rzeczpospolitą Polską.

poprzedni Art. 231, następny Art. 233

więcej

Art. 233. Zeznawanie nieprawdy lub zatajanie prawdy

Art. 233. 

§ 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.

§ 3. Nie podlega karze, kto, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.

§ 4. Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię lub tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli:

  1)  fałszywe zeznanie, opinia lub tłumaczenie dotyczy okoliczności nie mogących mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy,

  2)  sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię lub tłumaczenie, zanim nastąpi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy.

§ 6. Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.

poprzedni Art. 232, następny Art. 234

więcej

Art. 234. Fałszywe oskarżenie

Art. 234. 

Kto, przed organem powołanym do ścigania lub orzekania w sprawach o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne, fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie tych czynów zabronionych lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

poprzedni Art. 233, następny Art. 235

więcej

Art. 235. Tworzenie fałszywych dowodów

Art. 235. 

Kto, przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie przedsiębierze, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

poprzedni Art. 234, następny Art. 236

więcej

Art. 236. Zatajenie dowodów niewinności

Art. 236. 

§ 1. Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego, wykroczenia, wykroczenia skarbowego lub przewinienia dyscyplinarnego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 2. Nie podlega karze, kto zataja dowody niewinności z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.

poprzedni Art. 235, następny Art. 237

więcej

Art. 239. Pomaganie sprawcy przestępstwa

Art. 239. 

§ 1. Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Nie podlega karze sprawca, który ukrywa osobę najbliższą.

§ 3. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli sprawca udzielił pomocy osobie najbliższej albo działał z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.

poprzedni Art. 238, następny Art. 240

więcej

Art. 240. Niezawiadomienie o popełnionym lub przygotowywanym przestępstwie

Art. 240.

§ 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu zabronionego określonego w art. 118, 118a, 120 – 124, 127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166, 189, 252, lub przestępstwa o charakterze terrorystycznym, nie zawiadamia niezwłocznie organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1, kto zaniechał zawiadomienia, mając dostateczną podstawę do przypuszczenia, że wymieniony w § 1 organ wie o przygotowywanym, usiłowanym lub dokonanym czynie zabronionym; nie popełnia przestępstwa również ten, kto zapobiegł popełnieniu przygotowywanego lub usiłowanego czynu zabronionego określonego w § 1.

§ 3. Nie podlega karze, kto zaniechał zawiadomienia z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym.

poprzedni Art. 239, następny Art. 241

więcej