Dział I. Przepisy wstępne
Art. 1 Zakres regulacji ustawy
Art. 2 Sposób prowadzenia postępowania upadłościowego
Art. 3 Postępowanie uregulowane ustawą
Art. 4 Przepisy części pierwszej
Art. 1 Czyn społecznie szkodliwy, zabroniony
Art. 2 Czas popełnienia czynu zabronionego
Art. 3 Miejsce popełnienia czynu zabronionego
Art. 4 Przestępstwo skarbowe
Art. 5 Podległość przepisom kodeksu karnego skarbowego
Art. 6 Wielokrotne przestępstwa skarbowe
Art. 7 Stosowanie kary najsurowszej
Art. 8 Wykroczenie skarbowe będące wykroczeniem karnym innej ustawy
Art. 9 Odpowiedzialność za sprawstwo
Art. 10 Okoliczności łagodzące przy wykroczeniu lub przestępstwie skarbowym
Art. 11 Niepoczytalność sprawcy przestępstwa lub wykroczenia skarbowego
Art. 12 Zasady stosowania kar
Art. 13 Wybór środków karnych
Art. 14 Określenie wysokości grzywny
Art. 15 Uiszczenie należności publicznoprawnej
Rozdział 11 Przepisy ogólne
Rozdział 12 Strony i ich procesowi przedstawiciele
Rozdział 13 Zabezpieczenie majątkowe
Rozdział 14 Właściwość organów postępowania przygotowawczego
Art. 1 kpk Zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania karnego
Art. 2 kpk Cel Kodeksu postępowania karnego
Art. 3 kpk Udział czynnika społecznego w postępowaniu karnym
Art. 4 kpk Badanie okoliczności przemawiających na korzyść i niekorzyść oskarżonego
Art. 5 kpk Domniemanie niewinności
Art. 6 kpk Prawo do obrony
Art. 7 kpk Kształtowanie postępowania karnego
Art. 8 kpk Samodzielne rozstrzyganie przez sąd
Art. 9 Prowadzenie postępowania przez organy procesowe
Art. 10 kpk Wszczęcie i przeprowadzenie postępowania przygotowawczego
Art. 11 kpk Zawieszenie lub umorzenie postępowania w sprawie o występek
Art. 12 kpk Złożenie wniosku o ściganie
Art. 13 kpk Uzyskanie zezwolenia na ściganie przez oskarżyciela
Art. 14 kpk Wszczęcie postępowania sądowego na żadanie oskarżyciela
Art. 15 kpk Prowadzenie śledztwa przez Policję
Art. 16 kpk Pouczenie uczestników postępowania o ich obowiązkach i uprawnieniach
Art. 17 kpk Przyczyny nie wszczynania postępowania karnego
Art. 18 kpk Odmowa wszczęcia postępowania przy znikomej szkodliwości czynu
Art. 19 kpk Stwierdzenie uchybienia w działaniu instytucji państwowej
Art. 20 kpk Rażące naruszenie obowiązków przez obrońcę
Art. 21 kpk Wszczęcie postępowania przeciwko funkcjonariuszom publicznym
Art. 22 kpk Długotrwała przeszkoda w prowadzeniu postępowania karnego
Art. 23 kpk Udział sądu rodzinnego w sprawach z małoletnimi
Art. 23a kpk Postępowanie mediacyjne
§ 1. Orzeczenie zapadłe w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności publicznoprawnej.
§ 2. W razie orzeczenia przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia ich równowartości pieniężnej wygasa obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej dotyczącej tych przedmiotów.
§ 3. W razie uiszczenia należności publicznoprawnej sąd może orzec przepadek przedmiotów tylko w warunkach określonych w art. 31 § 3 pkt 2.
§ 4. W razie potrzeby orzeczenie kończące postępowanie, na mocy którego nie orzeczono przepadku przedmiotów, ściągnięcia ich równowartości pieniężnej lub obowiązku uiszczenia równowartości pieniężnej tych przedmiotów, powinno zawierać również rozstrzygnięcie co do przekazania przedmiotu właściwemu organowi do odrębnego postępowania.
]]>Jeżeli sąd lub organ postępowania przygotowawczego określa także obowiązek, sposób lub termin uiszczenia uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów lub równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej, to powinien przy tym wziąć pod uwagę w szczególności sytuację majątkową sprawcy oraz wysokość uszczuplonej należności publicznoprawnej lub równowartości pieniężnej przedmiotów bądź korzyści podlegających przepadkowi.
]]>§ 1. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek, sąd uwzględnia w szczególności rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem czynu zabronionego i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza gdy czynił starania o zapobieżenie uszczupleniu należności publicznoprawnej lub o jej późniejsze wyrównanie.
§ 2. Okoliczności wpływające na wymiar kary, środka karnego lub innego środka uwzględnia się tylko co do osoby, której one dotyczą.
]]>§ 1. Kary, środki karne oraz inne środki przewidziane w kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka.
§ 2. Sąd wymierza karę, środek karny lub inny środek według swego uznania, w granicach przewidzianych przez kodeks bacząc, aby ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają one osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
§ 3. Wymierzając karę, środek karny lub inny środek młodocianemu albo nieletniemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.
]]>§ 1. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.
§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa skarbowego zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może orzec karę w wysokości nieprzekraczającej dwóch trzecich górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane sprawcy przestępstwo skarbowe; sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 22 § 2 pkt 2-6, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 3. Jeżeli w wypadku określonym w § 2 sprawca popełnił wykroczenie skarbowe, sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 i 3, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
§ 4. Przepisów § 1-3 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości lub inny stan odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.
]]>§ 1. Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię.
§ 2. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność.
§ 4. Nie popełnia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego karalności.
§ 5. W wypadku określonym w § 3 lub 4, jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a jeżeli czyn zabroniony jest wykroczeniem skarbowym – sąd może odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 i 3, chyba że przepadek dotyczy przedmiotów określonych w art. 29 pkt 4.
]]>