Tytuł II – Statek morski
Dział 1 – Polska przynależność statku
Dział 2 – Rejestr okrętowy
Dział 3 – Pomiar statku
Dział 4 – Dokumenty statku 

Tytuł III – Kapitan statku
Dział 1 – Przepisy ogólne
Dział 2 – Obowiązki kapitana
Dział 3 – Uprawnienia kapitana
Dział 4 – Publicznoprawne funkcje kapitana

Tytuł IV – Prawa rzeczowe
Dział 1 – Własność statku
Dział 2 – Zastaw na statku
Dział 3 – Przywileje na statku

Tytuł V – Ograniczenie odpowiedzialności za roszczenia morskie

Tytuł VI – Umowy
Dział 1 – Przewóz ładunku
   Rozdział 1 – Przepisy ogólne
   Rozdział 2 – Załadowanie na statek
   Rozdział 3 – Konosament
   Rozdział 4 – Wykonanie przewozu
   Rozdział 5 – Wyładowanie i odbiór ładunku
   Rozdział 6 – Należności przewoźnika
   Rozdział 7 – Przywileje na ładunku
   Rozdział 8 – Wygaśnięcie umowy
   Rozdział 9 – Odpowiedzialność przewoźnika
Dział 2 – Przewóz pasażerów
Dział 3 – Czarter na czas
Dział 4 – Usługi agencyjne
Dział 5 – Usługi maklerskie
Dział 6 – Usługi holownicze
Dział 7 – Usługi pilotowe
Dział 8 – Ratownictwo morskie

Tytuł VII – Wypadki morskie
Dział 1 – Awaria wspólna
Dział 2 – Zderzenie statków
Dział 3 – Zanieczyszczenie ze statków
   Rozdział 1 – Zanieczyszczenia różne
   Rozdział 2 – Zanieczyszczenia ze statków przewożacych oleje
   Rozdział 3 – Międzynarodowy Fundusz Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniami Olejami
Dział 4 – Mienie zatopione lub znalezione

Tytuł VIII – Ubezpieczenie morskie
Dział 1 – Umowa ubezpieczenia morskiego
   Rozdział 1 – Przepisy ogólne
   Rozdział 2 – Wartość ubezpieczenia i suma ubezpieczenia
   Rozdział 3 – Oświadczenia przy zawieraniu umów ubezpieczenia
   Rozdział 4 – Przeniesienie praw z umowy ubezpieczenia
   Rozdział 5 – Ubezpieczenie generalne
Dział 2 – Wykonanie umowy ubezpieczenia
   Rozdział 1 – Obowiązki ubezpieczającego
   Rozdział 2 – Odpowiedzialność ubezpieczyciela
   Rozdział 3 – Abandon przedmiotu ubezpieczenia
   Rozdział 4 – Płatność odzszkodowania ubezpieczeniowego

Tytuł IX – Postępowanie w sprawach związanych z ograniczeniem odpowiedzialności za roszczenia morskie i dochodzeniem roszczeń z tytułu szkód spowodowanych zanieczyszczeniem przez statki
Dział 1 – Postępowanie w sprawach o ustanowienie i podział funduszu ograniczenia odpowiedzialności za roszczenia morskie
Dział 2 – Postępowanie w sprawach roszczeń i ograniczenia odpowiedzialności z tytułu szkód spowodowanych zanieczyszczeniem przez statki

Tytuł X – Przepisy kolizyjne

§ 1. Kodeks morski reguluje stosunki prawne związane z żeglugą morską.

§ 2. W stosunkach cywilnoprawnych związanych z żeglugą morską stosuje się – w braku odpowiednich przepisów Kodeksu morskiego – przepisy prawa cywilnego.

§ 3. Stosunki pracy na statkach morskich, sprawy bezpieczeństwa morskiego, zapobieganie zanieczyszczaniu morza przez statki oraz inne sprawy w zakresie nieuregulowanym przepisami Kodeksu morskiego regulują odrębne przepisy.

§ 1. Statkiem morskim jest każde urządzenie pływające przeznaczone lub używane do żeglugi morskiej, zwane dalej „statkiem”.

§ 2. Statkiem morskim w budowie jest statek, którego stępkę położono lub wykonano równorzędną pracę konstrukcyjną w miejscu wodowania, aż do zakończenia budowy.

§ 1. Kodeks morski stosuje się do morskich statków handlowych.

§ 2. Morskim statkiem handlowym jest statek przeznaczony lub używany do prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności do: przewozu ładunku lub pasażerów, rybołówstwa morskiego lub pozyskiwania innych zasobów morza, holowania, ratownictwa morskiego, wydobywania mienia zatopionego w morzu, pozyskiwania zasobów mineralnych dna morza oraz zasobów znajdującego się pod nim wnętrza Ziemi.

Do statków morskich używanych wyłącznie do celów naukowo-badawczych, sportowych lub rekreacyjnych stosuje się Kodeks morski z wyjątkiem przepisów o przewozie ładunku lub pasażerów oraz przepisów o awarii wspólnej.

§ 1. Do statków morskich pełniących wyłącznie specjalną służbę państwową stosuje się Kodeks morski z wyjątkiem przepisów o przewozie ładunku lub pasażerów, o awarii wspólnej i o przywilejach na statku.

§ 2. Do statków pełniących specjalną służbę państwową zalicza się w szczególności statki: hydrograficzne, dozorcze, pożarnicze, telekomunikacyjne, celne, sanitarne, szkolne, pilotowe, statki używane wyłącznie do ratowania życia na morzu lub do łamania lodów.

§ 1. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, nie stosuje się Kodeksu morskiego do jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej oraz Policji.

§ 2. Przepisów Kodeksu morskiego o przewozie ładunku lub pasażerów nie stosuje się do transportów wojskowych morskimi statkami handlowymi, chyba że strony umowy przewozu morskiego postanowią inaczej.

Armatorem jest ten, kto we własnym imieniu uprawia żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym.

§ 1. Terminy przedawnienia roszczeń ze stosunków regulowanych Kodeksem morskim mogą być przedłużane umową stron zawartą na piśmie po zaistnieniu zdarzenia, z którego wynikło roszczenie.

§ 2. Przepis § 1 nie dotyczy roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub wyrokiem sądu polubownego, a także ugodą zawartą przed tymi sądami.

§ 1. Żeglugę pod polską banderą może uprawiać tylko statek o polskiej przynależności.

§ 2. Z zastrzeżeniem § 3 stały przewóz pasażerów lub ładunku pomiędzy portami polskimi może uprawiać tylko statek o polskiej przynależności.

§ 3. Terenowy organ administracji morskiej, na którego obszarze działania znajduje się port rozpoczęcia podróży, może, w uzasadnionych przypadkach, zezwolić na wykonywanie przez czas oznaczony stałego przewozu pomiędzy portami polskimi przez statek o obcej przynależności.